منصور فارسی-آبستره با انتزاع یا تجرید متفاوت است
منصور فارسی، نقاش و پیکرتراش، در نشست مبانی نظری هنر به بررسی هنر آبستره و هنر انتزاع و تفاوت میان این دو هنر پرداخت.
فارسی در این نشست که باحضور جمعی از هنرمندان و علاقه‌مندان به هنر تجسمی‌برگزار شد ، ابتدا به تاریخ هنر نقاشی از دوران انسان‌های نخستین و نقاشی‌های به جا مانده بر روی دیوارهای غار اشاره کرد و گفت: انسان نخستین با اولین ابزار خود یعنی ذغال نقشی از دست خود را بر روی دیوار کشید تا به گفته دکارت«من هستم» خود را به انسان امروزی نشان دهد و با کشیدن تصویری از یک حیوان بگوید آن خوراک من بوده است و با این ابداعات برای اولین بار نقاشی خلق شد.
وی شروع هنر آبستره را از غرب دانست و گفت: این هنر که اعتباری ارزشی و غیر علمی است با انتزاع و تجرید تفاوت دارد و خلق هنر آبستره را نمی‌توان دارای فکر و آگاهی دانست.
این نقاش گفت: هنر آبستره را نمی‌توان نقد کرد زیرا اثری که درناخودآگاه و بدون منطق خلق شده و هیچ گونه علمی‌در خلق آن به کار نرفته است قابل نقد نیست.
سازنده مجسمه سلمان فارسی در تعریف هنر انتزاع گفت: در این هنر، هنرمند می‌کوشد تا با تجزیه و خلاصه کردن اثر و نگه داشتن نشانه‌هایی از سوژه اثری را بیافریند و با آن نشانه‌ها آن سوژه را در ذهن مخاطب تداعی کند.
فارسی در تفاوت انتزاع و آبستره را در طریقه خلاصه کردن اثر دانست و گفت: در آبستره اثر آن قدر خلاصه می‌شود که هیچ چیزی در ذهن مخاطب تداعی نمی‌شود و بیننده را فقط به اثری جلب می‌کند که هیچ واقعیت و وجود خارجی در دنیای بیرون ندارد و هر چه هست آن چیزی است که در فکر وتخیل خالق آن می‌گذرد.
وی هنر آبستره را هنری غیر اکتسابی و کاملا ذهنی دانست و گفت: این سبک در هیچ جایی از دنیا تدریس نمی‌شود و پیشروان این سبک آثار خود را با فکرهای گذشته از ذهنشان طراحی می‌کنند و هیچ قانون علمی‌در خلق این آثار دیده نمی‌شود.
در این کارگاه که به کوشش مرکز واحد هنرهای تجسمی‌حوزه هنری برگزار شد، تصاویری از کارهای آبستره و انتزاع اثر جسکون پالاک به نمایش درآمد و فارسی نظرات خود را در مورد آنها بیان داشت.
وی در پایان گفت: زبان ادبیات ایران به حدی غنی و پربار است که نیازی به هنرهای غربی دیده نمی‌شود و آبستره و ایجازی که باعث از بین رفتن اصل اثر می‌شود جایگاه هنری نخواهد داشت.
منصور فارسی هم اکنون مسوولیت واحد کاریکاتور حوزه هنری را دارد و شاگرد استادانی همچون مرتضی ممیز و ویکتوردارش بوده است.
منبع: تجسمی
/ با بخشهایی از این متن درباره هنر آبستره موافقم اما نه با همه آن.
آدمهای اطرافمان
همیشه آدمهای جورواجوری اطراف ما پیدا میشن. اینم تصویر یکی از اوناست که تا چند سال پیش هر روز توی خیابونهای شهر دیده میشد. یه زن مسن ژنده پوش که معلوم نیست عاقبتش چی شد یا شایدم من نمی دونم...
اثر امیر مسلم زاده
رنگ روغن روی مقوای کرجی