کارگاهنر

آدمهای اطرافمان

همیشه آدمهای جورواجوری اطراف ما پیدا میشن. اینم تصویر یکی از اوناست که تا چند سال پیش هر روز توی خیابونهای شهر دیده میشد. یه زن مسن ژنده پوش که معلوم نیست عاقبتش چی شد یا شایدم من نمی دونم...

اثر امیر مسلم زاده

رنگ روغن روی مقوای کرجی

امیرمسلم زاده شنبه 14 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 07:18 ب.ظ

نظرات 7 + ارسال نظر

[ بدون نام ] شنبه 14 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 07:51 ب.ظ

آره آدمای زشت و زیبای زیادی اطراف ما هستن با رنگهای درونی مختلف. کاش درون بیشتر آدما رنگ و بوی مهربونی میداد نه عداوت و دشمنی. میبینی چطور به جون هم افتادن؟!!!!

[ بدون نام ] یکشنبه 15 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 10:09 ق.ظ

http://www.riverart.net/hormoz/local_art/persian/
http://www.riverart.net/khabar/

ابراهیم جلالی یکشنبه 15 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 10:47 ق.ظ

سلام آقا امیر . یاد خدا بیامز هادی ( کمنزیل ) کفتم . انشالله موفق بشی . راستی نماز و روزتم قبول بشه .

سلام ابراهیم جان ممنون . همچنین تو . یاد کمنزیل به خیر...
نمازو روزه تو هم قبول بشت.

فائزه محسنی سه‌شنبه 17 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 11:09 ق.ظ http://faezemohseni.blogsky.com

سلام.
جالب بود.موفق باشی.

[ بدون نام ] چهارشنبه 18 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 10:26 ق.ظ

http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100916859425

در چند ماه گذشته شما مدعی بوده‌اید مالکیت مادی و معنوی اثر پرواز 655 IR تحریف شده است. این تحریف چگونه صورت گرفته است؟

در اسفندماه سال گذشته لوح فشرده‌ای به دستم رسید که مرا شگفت‌زده کرد. شیوه طراحی چندرسانه‌ای آن‌ به‌گونه‌ای بود که بیننده تصور می‌کرد اداره حفظ ارزش‌ها و نشر دفاع مقدس و انجمن هنرهای تجسمی هرمزگان، مولد اصلی آن هستند. در لایه‌ای کمرنگ‌تر نام نگارخانه من به غلط قید شده بود. در حالی که به عنوان طراح جشنواره و اثر اعلام می‌کنم این 2 نهاد هیچ نقشی در شکل‌گیری این اثر نداشته‌اند. همراهان من که این اثر را شکل دادند همه به اتفاق طی نامه‌ای این موضوع را گواهی کردند.

بله این یک واقعیت است که در ایران چیزی به عنوان کپی‌رایت هنری هنوز جا نیفتاده است. دلسرد نمی‌شوید از این‌که کارتان به نام دیگری ثبت شود؟

نسبت به جوان‌هایی که به من مراجعه می‌کنند و می‌خواهند در برنامه‌های من شرکت کنند سختگیر شده‌ام. در مقایسه با سال‌های قبل که پیرو هر تماس تلفنی به گوشه و کنار ایران سفر می‌کردم، حالا با شرایط می‌پذیرم. براحتی هر کسی را به داخل باغم راه نمی‌دهم. با یکی از دوستان که در اداره ارشاد درددل می‌کردم به من گفت استادت مرحوم استاد حمیدی گفته بود: «من حرف مفت زیاد می‌زنم، اما مفتی حرف نمی‌زنم.» حالا که به گذشته نگاه می‌کنم می‌بینم حرف مفتی زیاد زده‌ام.